Wednesday, June 24, 2015

Iste Yeniden Burdayim...


Evet sayin okuyucu, biraz planli biraz da plansiz neredeyse 3 aylik bir ara vermis oldum.
Hersey yolunda cok sukur, ben bir turlu bilgisayar basina gecip blogumu acamadim. Gectigim zaman cok acil biseyler okumam gerekiyodu ya da calismam gerekiyodu. Kronolojik sirayla anlatma calisayim efeddim, nerdekalmistik; ahh evet Mart ayinin son haftalari oldukca yogun gecti benim icin.
 Dogumdan once isleri devretmem gerekiyodu. Surekli toplantilar derken yeni bir yazi yazmaya vakit bulamiyordum. Ayin 27 sinde annem Turkiye'den geldi. Ben biraz daha rahatlamistim ne de olsa Kayra'yi ona birakacaktim biz dogum icin hastaneye gittigimizde. Gun icinde yedigim hurma sayisini arttirdim:) Ne derece etkili oldu bilmiyorum ama Nisan 15'i olan dogum tarihi Nisan 6 oldu.

4 Nisan'da birkac aile piknige gittik. Ben tabi genelde ayakta ve Kayra'nin pesinde bir gun gecirdim. Ertesi gun Pazar'di, oglumun istegi uzerine anneanneyi de alip markete gittik (Jungle Jim's) Karpuzlari goren Kayra almadan gecmedi ben de onu mu kiracaktim, kucakladim koca bir karpuzu ve sepete attim. Ne de olsa ufakligin gelmesine daha vardi, hem ay sonu raporlarimi henuz bitirmemistim. Biz ufaklikla anlasma yapmistik ayin 8'i konusunda. O gunun aksaminda saat 6.30gibi biraz farkli sancim, oldu ki bu arada Turkiye'de olan esimin ailesiyle skype tan konusuyoduk. Caktirmadan saati kontrol ettim, ne kadar surdugunu anlamak icin. Sonra 15 dakikada bir tekrarlamaya basladi sancim. Cok canim yanmiyodu acikcasi. Hep merak ediyodum gercek dogum sancisini nasil anlayacagim diye (Kayra'da suyun gelmesiyle sanci balamisti cunku).Bi sekilde bu digerlerinden farkli diyebiliyosunuz.  Annem ve esim panik oldular haliyle cunku ben henuz hastane cantami da hazirlamamistim. Sanci aralarinda cantayi hazirladik esimle. Yemek yedim.Ama en onemlisi sayisini bilmedigim kez tuvalete gittim. Bagirsaklarimi bosalttim diyeyim siz anlayin gerisini :-)) Sancilarin araligi kisalmaya suresi de uzamaya baslamisti.Artik duvara yaslanmadan veya secde pozisyonu almadan rahat edemiyordum. Doktorumla telefonde birkac kez konustuktan sonra 10.30 gibi hastaneye gitmek icin yola ciktik. Benim yine hep merak ettigim biseydi acaba Kayra nasil tepki verecekti. En azindan uyuyuncaya kadar yanlarinda olmasi icin arkadasim ve kizini da bize cagirmistik. Kayra bizi gule oynaya ugurladi. Allah yardim ediyor bi sekilde yani ;-)) Beni bilenler bilir en cok kafamda buyuttugum konulardan biriydi bu.

Saat 11.00di hastaneye ulastigimizda. Islemleri yaptirip odamiza girdigimizde saat 11.30 u gecmisti.Sancilarin arasi birbucuk dakikaydi ve suresi 1dakikadan fazlaydi artik.aciklik 4 cm henuz.Evdeki sakinligimi kaybettim hastane odasinda.Denedigim pozisyonlar ise yaramiyordu. Vucudum sanirim paniklettim ve epidural almak istedim. 3.5 yil onceki anastezi uzmani geldi yine ve epidurali takti. Ilk dogumla benzerlikler bas goosterdi zaman ilerledikce. Saat sabahin 4 u oldugunda aciklik hala 4 cm idi ve dogum kanalina bir turlu giremiyordu. Turkiye'de cati muayenesi yapiyorlar ya hani burda dogum baslayincaya kadar yapmiyorlar.Cunku her bebek farkli davranabilir, buyuklukleri farkli olabilir vs. Elimizden geleni denedik normal dogum icin ancak bizim ufaklik abisi gibi sezaryen ile aramiza katilmak istedi. Bu kez hazirlikliydim. Daha rahattim. Ameliyahaneye girip operasyona basladiktan 7 dakika sonra ailemizin dort numarasi aglayarak ben burdayim dedi, 4.28 dogum saati. Hemen kontrolleri yapildiktan sonra esimin kucagindaydi. Esim de yanima getirdi sagolsun. Benim dikislerim devam ederken kuzumu optum,kokladim, dokuz ay boyunca ozlemini cektigim kokusunu icime cektim bol bol. Rabbime binlerce sukur saglikli bir sekilde dogdu Eymen Efe.3,440 gr ve 52 cm dogdu, abiye gore daha hafif. Sonraki 2 gun hastanede gecirdik, esim daha cok Kayraylaydi, annem de benim yanimda. Karnimda epey hazirligini yapmis olan Eymen Efe ilk gunden bu yana emiyor. Basta sutum yeterli gelmiyordu, kilo alimi yavasti ilk birkac hafta. Lohusa halimle zaman zaman zor anlar yasadim ama gecti cok sukur. Sanirim sirf bi konu icin apayri bir yazi yazabilirim.

Annemi Mayis sonunda Turkiye'ye ugurladik. Ayrilmasi benim icin cok zor oldu. Varligina hepimiz alismistik. Eymen Efe bile aradi diyeyim siz anlayin :-)) Sonrasinda silkelendik esimle, iki basimiza iki ufaklikla basetmemiz gerekecekti. Simdilik idare ediyoruz. Zaman zaman zor anlar yasiyoruz. Onumuzdeki hafta bizi baska bir yeni macera bekliyor. Ben ise geri donuyorum. Kayra kreste olacak gun boyu.Eymen Efe de esim okulda olmadigi zamanlar evde babayla olacak. Gunde 3 kez sutumu pompa ile sagmam gerek ki ertesi gun Eymen Efe'nin yemegi ciksin. Buzluga cok da fazla koyamadim cunku ufaklik gunluk rezervin hemen hepsini tuketiyor. Uc-dort ayri bitki cayi iciyorum, yine bitkilerden olusan kapsul aliyorum, en az 4 litre su iciyorum,sutum bu kadar oluyor. Insallah calisma temposuyla azalma olmaz, ben buna da ragziyim.

Anlayacaginiz uzere aklimda suan bu konu var, yazi donup dolasip sute geliyor ;-))

Abisiyle hem benziyor hem de dur bir dakika, ben ayriyip hem de apayriyim diyo benim ikinci kuzum. Neredeyse 3 aylik olacak ve artik tepkiler veriyor bize, kendince konusmaya calisiyor. Hele ki karnini doyurunca bi mutlu oluyor ki sana tesekkur edercesine konusuyor. Iyiki geldin hayatimiza kuzum, ne cok ozlemisim cennet kokusunu icime cekmeyi. Cogunlukla beni anladigin, annecigini nispeten cok yormadigin icin cok tesekkur ederim bebegim. Abini simdiden cok sevdigini biliyorum. O da seni cok seviyor, bazen bizi kiskandigi icin garip davranabiliyor ama seni hep dusunuyor, soruyor.

Iste Eymen Efe hikayesinin baslangici bu sekilde okuyucu. Daha fazla geciktirmek istemedim. Bu yaziyi 10 gunde hazirlayabilmisim.
Iki erkek cocuk annesi ben, Sevcan, sizlere guzel gunler diler;-))